| هیچ نقاشی نگارد زین نقش | بی امید نفع بهر عین نقش | |
| بلک بهر میهمانان و کهان | که به فرجه وارهند از اندهان | |
| شادی بچگان و یاد دوستان | دوستان رفته را از نقش آن | |
| هیچ کوزه‌گر کند کوزه شتاب | بهر عین کوزه نه بر بوی آب | |
| هیچ کاسه گر کند کاسه تمام | بهر عین کاسه نه بهر طعام | |
| هیچ خطاطی نویسد خط به فن | بهر عین خط نه بهر خواندن | |
| نقش ظاهر بهر نقش غایبست | وان برای غایب دیگر ببست | |
| تا سوم چارم دهم بر می‌شمر | این فواید را به مقدار نظر | |
| هم‌چو بازیهای شطرنج ای پسر | فایده‌ی هر لعب در تالی نگر | |
| این نهادند بهر آن لعب نهان | وان برای آن و آن بهر فلان | |
| هم‌چنین دیده جهات اندر جهات | در پی هم تا رسی در برد و مات | |
| اول از بهر دوم باشد چنان | که شدن بر پایه‌های نردبان | |
| و آن دوم بهر سوم می‌دان تمام | تا رسی تو پایه پایه تا به بام | |
| شهوت خوردن ز بهر آن منی | آن منی از بهر نسل و روشنی | |
| کندبینش می‌نبیند غیر این | عقل او بی‌سیر چون نبت زمین | |
| نبت را چه خوانده چه ناخوانده | هست پای او به گل در مانده | |
| گر سرش جنبد پیر باد رو | تو به سر جنبانیش غره مشو | |
| آن سرش گوید سمعنا ای صبا | پای او گوید عصینا خلنا | |
| چون ندارد سیر می‌راند چون عام | بر توکل می‌نهد چون کور گام | |
| بر توکل تا چه آید در نبرد | چون توکل کردن اصحاب نرد |