| پیش در شد آن دقوقی در نماز | قوم همچون اطلس آمد او طراز | |
| اقتدا کردند آن شاهان قطار | در پی آن مقتدای نامدار | |
| چونک با تکبیرها مقرون شدند | همچو قربان از جهان بیرون شدند | |
| معنی تکبیر اینست ای امام | کای خدا پیش تو ما قربان شدیم | |
| وقت ذبح الله اکبر می‌کنی | همچنین در ذبح نفس کشتنی | |
| تن چو اسمعیل و جان همچون خلیل | کرد جان تکبیر بر جسم نبیل | |
| گشت کشته تن ز شهوتها و آز | شد به بسم الله بسمل در نماز | |
| چون قیامت پیش حق صفها زده | در حساب و در مناجات آمده | |
| ایستاده پیش یزدان اشک‌ریز | بر مثال راست‌خیز رستخیز | |
| حق همی‌گوید چه آوردی مرا | اندرین مهلت که دادم من ترا | |
| عمر خود را در چه پایان برده‌ای | قوت و قوت در چه فانی کرده‌ای | |
| گوهر دیده کجا فرسوده‌ای | پنج حس را در کجا پالوده‌ای | |
| چشم و هوش و گوش و گوهرهای عرش | خرج کردی چه خریدی تو ز فرش | |
| دست و پا دادمت چون بیل و کلند | من ببخشیدم ز خود آن کی شدند | |
| همچنین پیغامهای دردگین | صد هزاران آید از حضرت چنین | |
| در قیام این کفتها دارد رجوع | وز خجالت شد دوتا او در رکوع | |
| قوت استادن از خجلت نماند | در رکوع از شرم تسبیحی بخواند | |
| باز فرمان می‌رسد بردار سر | از رکوع و پاسخ حق بر شمر | |
| سر بر آرد از رکوع آن شرمسار | باز اندر رو فتد آن خام‌کار | |
| باز فرمان آیدش بردار سر | از سجود و وا ده از کرده خبر |