| هیچ شکر چو آن دهان دیدی | هیچ تنگ شکر چنان دیدی | |
| آن زمانت که در کنار آمد | جز کمر هیچ در میان دیدی | |
| در چمن همچو شمع مجلس ما | طوطی آتشین زبان دیدی | |
| راستی را شمائل قد او | هیچ در سرو بوستان دیدی | |
| دل رباتر ز زلف و عارض او | شاخ سنبل بر ارغوان دیدی | |
| در فغانم ز دست قاتل خویش | کشته را هیچ در فغان دیدی | |
| همچو غرقاب عشق او خواجو | هیچ دریای بیکران دیدی |