| یکی میل است با هر ذره رقاص | کشان هر ذره را تا مقصد خاص | |
| رساند گلشنی را تا به گلشن | دواند گلخنی را تا به گلخن | |
| اگر پویی ز اسفل تا به عالی | نبینی ذرهای زین میل خالی | |
| ز آتش تا به باد از آب تا خاک | ز زیر ماه تا بالای افلاک | |
| همین میل است اگر دانی ، همین میل | جنیبت در جنیبت ، خیل در خیل | |
| سر این رشتههای پیچ در پیچ | همین میل است و باقی هیچ بر هیچ | |
| از این میل است هر جنبش که بینی | به جسم آسمانی یا زمینی | |
| همین میل است کهن را درآموخت | که خود را برد و بر آهن ربا دوخت | |
| همین میل آمد و با کاه پیوست | که محکم کار را بر کهرباست | |
| به هر طبعی نهاده آرزویی | تک و پو داده هر یک را به سویی | |
| برون آورده مجنون را مشوش | به لیلی داده زنجیرش که میکش | |
| ز شیرین کوهکن را داده شیون | فکنده بیستون پیشش که میکن | |
| ز تاب شمع گشته آتش افروز | زده پروانه را آتش که میسوز | |
| ز گل بر بسته بلبل را پر و بال | شکسته خار در جانش که مینال | |
| غرض کاین میل چون گردد قوی پی | شود عشق و درآید در رگ و پی | |
| وجود عشق کش عالم طفیل است | ز استیلای قبض و بسط میل است | |
| نبینی هیچ جز میلی در آغاز | ز اصل عشق اگر جویی نشان باز | |
| اگر یک شعله در خود سد هزار است | به اصلش بازگردی یک شرار است | |
| شراری باشد اول آتش انگیز | کز استیلاست آخر آتش تیز | |
| تف این شعله ما را در جگر باد | از این آتش دل ما پر شرر باد |