| حکیم عقل کز یونان زمین است | اگر چه بر همه بالانشین است | |
| به هر جا شرع بر مسند نشیند | کسش جز در برون در نبیند | |
| بلی شرع است ایوان الاهی | نبوت اندر او اورنگ شاهی | |
| بساطی کش نبوت مجلس آراست | کجا هر بوالفضولی را در او جاست | |
| خرد هر چند پوید گاه و بیگاه | نیابد جای جز بیرون درگاه | |
| بکوشد تا کند بیرون در جای | چو نزدیک در آید گم کند پای | |
| چه شد گو باش گامی تا در کام | چو پا نبود چه یک فرسخ چه یک گام | |
| بسا کوری که آید تا در بار | چو چشمش نیست سر کوبد به دیوار | |
| مگر هم از درون بانگی برآید | که چشمی لطف کردیمش، درآید | |
| در این ایوان که با طغرای جاوید | برون آرند حکم بیم و امید | |
| نبوت مسند آرایان تقدیر | وز او اقلیم جان کردند تسخیر | |
| به عالی خطبهی «الملک لله» | ز ماهی صیتشان بررفت تا ماه | |
| جهان را در صلای کار جمهور | به لطف و قهر تو کردند منشور | |
| نه شاهانی که تخت و تاج خواهند | ازین دههای ویران باج خواهند | |
| از آن شاهان که کشور گیر جانند | ولایت بخش ملک جاودانند | |
| عطاهاشان به هر بیبرگ و بی ساز | هزاران روضهی پرنعمت و ناز | |
| بود ملک ابد کمتر عطاشان | اگر باور نداری شو گداشان | |
| شهانی فارغ از خیل وخزانه | طفیل پادشاهیشان زمانه | |
| همه از آفرینش برگزیده | همه از نور یک ذات آفریده | |
| چه ذاتی عین نور ذوالجلالی | چه نوری اله اله لایزالی |