نه مرا بر سر کوی تو بجز سایه جلیس | نه مرا در غم عشق تو بجز ناله انیس | |
نزد خسرو نبود هیچ شکر جز شیرین | پیش رامین نبود هیچ گل الا رخ ویس | |
گر نه هدهد ز سبا مژدهی وصل آرد باز | که رساند بسلیمان خبری از بلقیس | |
مهر ورزان چو جمال تو بها میکردند | روی چون ماه ترا مشتری آمد برجیس | |
پیش چین سر زلف تو نیرزد بجوی | نافهی مشک ختا گر چه متاعیست نفیس | |
باغ دور از تو بر مدعیان فردوسست | خار و خس برگ گل و لاله بود نزد خسیس | |
بر سر کوی خرابات مغان خواجو را | کاسه آنگاه شود پر که تهی گردد کیس |