طوبی لک ای پیک صبا خرم رسیدی مرحبا
|
|
بالله قل لحاشتی ما بال رکب قد سری
|
یاران برون رفتند و من در بحرخون افتادهام
|
|
طرفی علی هجرانهم تبکی و ما تغنی البکا
|
بار سفر بستند و من چون صید وحشی پای بند
|
|
ساروا و من آماقنا اجروا ینا بیع الدما
|
افتان و خیزان میروم تاکی رسم در کاروان
|
|
و الرکب قد ساروا الی الایحاد و الحادی حدا
|
محمل برون بردند و من چون ناقه میراندم ز پی
|
|
قلبی هوی فی هوة و الدهر، ملق فی الهوی
|
چون تیره نبود روز من کز آه عالم سوز من
|
|
مد الغمام سرادقا اعلی شماریخ الذری
|
راضی شدم کز کاروان بانگ درائی بشنوم
|
|
اکبو و اقفوا اثرهم والعیس تحدی فی الزبی
|
چون محمل سلطان شرق از سوی شام آمد برون
|
|
ریح الصبا سارت الی نجد و قلبی قد صبا
|
خواجو به شبگیر از هوا هر دم نوائی میزند
|
|
والورق اوراق المنی یتلو علی اهل الهوی
|