ای صبح صادقان رخ زیبای مصطفی
|
|
وی سرو راستان قد رعنای مصطفی
|
آئینهی سکندر و آب حیات خضر
|
|
نور جبین و لعل شکر خای مصطفی
|
معراج انبیا و شب قدر اصفیا
|
|
گیسوی روز پوش قمرسای مصطفی
|
ادریس کو معلم علم الهی است
|
|
لب بسته پیش منطق گویای مصطفی
|
عیسی که دیر دایر علوی مقام اوست
|
|
خاشاک روب حضرت اعلی مصطفی
|
بر ذروه دنا فتدلی کشیده سر
|
|
ایوان بارگاه معلای مصطفی
|
وز جام روحپرور ما زاغ گشته مست
|
|
آهوی چشم دلکش شهلای مصطفی
|
خیاط کارخانهی لو لاک دوخته
|
|
دراعه ابیت ببالای مصطفی
|
شمس و قمر که لولوی دریای اخضرند
|
|
از روی مهر آمده لالای مصطفی
|
خالی ز رنگ بدعت و عاری ز زنگ شرک
|
|
آئینه ضمیر مصفای مصطفی
|
کحل الجواهر فلک و توتیای روح
|
|
دانی که چیست خاک کف پای مصطفی
|
قرص قمر شکسته برین خوان لاجورد
|
|
وقت صلای معجزه ایمای مصطفی
|
روح الامین که آیت قربت بشان اوست
|
|
قاصر ز درک پایه ادنی مصطفی
|
در برفکنده زهره بغلطاق نیلگون
|
|
از سوک زهر خوردهی زهرای مصطفی
|
گومه بنور خویش مشو غره زانک او
|
|
عکسی بود ز غره غرای مصطفی
|
بر بام هفت منظر بالا کشیدهاند
|
|
زین چار صفه رایت آلای مصطفی
|
خواجه گدای درگه او شو که جبرئیل
|
|
شد با کمال مرتبه مولای مصطفی
|