| هر شاه که یکروز میان بسته به شاهی | در خدمت فرخندهی او بسته میان باد | |
| امروز جهاندار و خداوند جهان اوست | همواره جهاندار و خداوند جهان باد | |
| از مشرق تا مغرب رایش به همه جای | گه شاه برانگیز و گهی شاه نشان باد | |
| هر ماه به شهری علم شاهی شاهان | زیر سم اسبانش نگون باد و ستان باد | |
| تا پادشهان صدرگه آرایند او را | بر گاه شهی مسکن و در صدر مکان باد | |
| از هیبت او روز بداندیش چو شب شد | نوروز مخالف هم ازینگونه خزان باد | |
| آن تیغ و سنان را که بدو حرب کند شاه | چرخ و فلک و دولت منصور فسان باد | |
| هر ساعتی اندر دل و در خانهی کفار | درد و فزع و ناله و فریاد و فغان باد | |
| آراستن دین همه زان تیغ و سنانست | برداشتن کفر بدان تیغ و سنان باد | |
| وان را که نخواهد که در این خانه بود ملک | اندر همهی ملک نه خان باد و نه مان باد | |
| جنگش همه با کافر و با دشمن دینست | شغلش همه با رامش و آرامش جان باد | |
| در دولت و در مرتبت و مملکت او را | چندانکه بخواهد ز خداوند زمان باد | |
| هر ساعت و هر وقت ز خشنودی ایزد | بر دولت آیندهی او تازه نشان باد | |
| ماه رمضان بود بدو فرخ و میمون | شوال به از فرخ و میمون رمضان باد | |
| او را همه آن باد که او خواهد دایم | وان چیز که بدخواهان خواهند جز آن باد |