| به خوبی ذرهای بودی چه در کوی تو جا کردم | به دامن گرم آتشپارهای اما خطا کردم | |
| منت دادم به کف شمشیر استغنا که افکندی | تن اهل وفا در خون ولی بر خود جفا کردم | |
| تو خود آئینهای بودی ولی ماه جمالت را | من از فیض نظر آئینهی گیتی نما کردم | |
| بلای خلق بودی اول ای سرو سهی بالا | منت آخر بلائی از بلاهای خدا کردم | |
| نبود از صدق روی اهل حاجت در تو بیپروا | تو را من از توجه قبله حاجت روا کردم | |
| خریداران ز قحط حسن میگشتند گرد تو | تو را من از عزیزی یوسف مصر صفا کردم | |
| کنون او ذوق دارد محتشم از کردهای من | من انگشت تاسف میگزم که اینها چرا کردم |