| زمره‌ای از بلا هلاک شوند | به بلا از گناه پاک شوند | |
| تو هم ار عاشقی بلاگش باش | چون بلازوست، با بلا خوش باش | |
| هر کرا آشنای خود سازد | به بلای خودش در اندازد | |
| این بلا سنگ آزمایش تست | محنت آیینه‌ی نمایش تست | |
| تا ببیند که چیست مایه‌ی تو؟ | در محبت کجاست پایه‌ی تو؟ | |
| چه شکایت کنی ز مردن طفل؟ | کار ناکرده جان سپردن طفل؟ | |
| حکمتی باشد اندر آن ناچار | زانکه عادل به عدل سازد کار | |
| حد عمر از سه قسم بیرون نیست | آدمی از سه اسم بیرون نیست: | |
| کودکی و جوانی و پیری | چون ازین بگذری فرو میری | |
| ساخت یزدان به صنع خود دو سرای | وندر آن کرد نیک و بد را جای | |
| جان پیران پس از جدایی تن | هر یکی راست منزلی روشن | |
| که جز آن جایگه سفر نکند | چون به دانجا رسد گذر نکند | |
| هم چنین روح هر جوانی نیز | منزلی دارد و مکانی نیز | |
| تا غنی در دنی نپیوندد | این یکی گوید آن دگر خندد | |
| طفل را نیز هم‌چو پیر و جوان | چون سرآید به حکم غیب زمان | |
| ببرد، ننگرد به کم سالی | تا نباشد مقام او خالی | |
| کار صنع این چنین بکام شود | پادشاهی چنین تمام شود | |
| بر چنین سلطنت مزیدی نیست | جای فریاد و من یزیدی نیست | |
| دل درین دختر و پسر چه نهی؟ | تن در آشوب و در سر چه نهی؟ | |
| چکنی اعتماد بر فرزند؟ | چون ندانی چه عمر دارد و چند؟ |