| چند پرسی نشان من که کجاست؟ | گم شدم، پی چه پویی از چپ و راست؟ | |
| مدتی شد که از وطن دورم | غربتم رنجه کرد و رنجورم | |
| دل من تاب و سینه تنگی یافت | جانم از غصه بار سنگی یافت | |
| رخت خود در خرابهای بردم | زان دل افسردگان بیفسردم | |
| سخنم را درو رواج نبود | وز خرابی برو خراج نبود | |
| بر سر شعر جان همی دادم | گاهگاهش به نان همی دادم | |
| با چنان قوم و دستگاهی سهل | سازگاریست کار مردم اهل | |
| گر نبودی شکوه یک دو بزرگ | اندران فترتم بخوردی گرگ | |
| در چنین فقر و نامرادیها | « خضعت وجهتی لوادیها» | |
| صدر مشروح و صدره چاک زده | سالها آه سوزناک زده | |
| منتظر تا سحر شود شامم | رنگ روزی بتابد از بامم | |
| خبر منعمی شنیده شود | هوشمندی ز دور دیده شود | |
| تا که شد صیت رتبت خواجه | سروری را تراز دیباجه | |
| مسندش سد ملک داری شد | فلکش حامل عماری شد | |
| اختر طالعم بلندی یافت | کارم از بخت زورمندی یافت | |
| غم دل روی در رمیدن کرد | فتنه آهنگ آرمیدن کرد | |
| شب سروشی به صورت مردم | قال: «یا ایها المزل، قم» | |
| ای کلیم سخن کلامت کو؟ | جم جهانگیر گشت جامت کو؟ | |
| کرمش در گشود و خوان انداخت | لطفش آوازه در جهان انداخت | |
| چه نشینی که وقت کار آمد؟ | گل امیدها به بار آمد |