| به دل کعبه و به ناف زمین | به کتاب و به جبرئیل امین | |
| به حطیم و مقام و زمزم و رکن | به سکون مجاوران دو سکن | |
| به صفا و به مروه و عرفات | به مه و مهر و فرش و کرسی و ذات | |
| که مکن زان در اوحدی را دور | یارمندیش کن ز عالم نور | |
| گر گناهش نهفته شدن یا فاش | نیست اندیشه این تو او را باش | |
| زین گرانجانی و سبک پایی | هیچ غم نیست گر تو او رایی | |
| تو به تقصیر طاعتش منگر | به قصور بضاعتش منگر | |
| ز کرم یک نظر به کارش کن | در دو گیتی بزرگوارش کن |