| خراباتی شدن از خود رهایی است | خودی کفر است ور خود پارسایی است | |
| نشانی دادهاندت از خرابات | که «التوحید اسقاط الاضافات» | |
| خرابات از جهان بیمثالی است | مقام عاشقان لاابالی است | |
| خرابات آشیان مرغ جان است | خرابات آستان لامکان است | |
| خراباتی خراب اندر خراب است | که در صحرای او عالم سراب است | |
| خراباتی است بی حد و نهایت | نه آغازش کسی دیده نه غایت | |
| اگر صد سال در وی میشتابی | نه کس را و نه خود را بازیابی | |
| گروهی اندر او بی پا و بی سر | همه نه ممن و نه نیز کافر | |
| شراب بیخودی در سر گرفته | به ترک جمله خیر و شر گرفته | |
| شرابی خورده هر یک بیلب و کام | فراغت یافته از ننگ و از نام | |
| حدیث و ماجرای شطح و طامات | خیال خلوت و نور کرامات | |
| به بوی دردیی از دست داده | ز ذوق نیستی مست اوفتاده | |
| عصا و رکوه و تسبیح و مسواک | گرو کرده به دردی جمله را پاک | |
| میان آب و گل افتان و خیزان | به جای اشک خون از دیده ریزان | |
| گهی از سرخوشی در عالم ناز | شده چون شاطران گردن افراز | |
| گهی از روسیاهی رو به دیوار | گهی از سرخرویی بر سر دار | |
| گهی اندر سماع از شوق جانان | شده بی پا و سر چون چرخ گردان | |
| به هر نغمه که از مطرب شنیده | بدو وجدی از آن عالم رسیده | |
| سماع جان نه آخر صوت و حرف است | که در هر پردهای سری شگرف است | |
| ز سر بیرون کشیده دلق ده تو | مجرد گشته از هر رنگ و هر بو |