| هیچ کس زان نظر سبق نبرد | تا به نور خدای می‌نگرد | |
| گر تو کردی به چشم خویش نگاه | «انه ناظرا بنور الله» | |
| چون تقرب کنی به طاعت دوست | چشم و گوش و زبان و مغز تو اوست | |
| چون بدو گویی و بدو شنوی | پیش هستی او تو نیست شوی | |
| چون ز خورشید شد ضیا پیدا | چون نگردد ستاره ناپیدا؟ | |
| هیچ طالب به خود درو نرسید | روی او هم بدو توانی دید | |
| خاک را نیست ره به عالم پاک | جان مگر هم به جان کند ادراک | |
| در ثنایش کسی که خاموش است | نیش اندیشه در دلش نوش است | |
| گنگ گشتم درو و «ما احصی» | « و ثناء علیه لااحصی» |