| سوختم ز آتش جدایی او | دود سوزم به آسمان برسان | |
| آن دم از من نماند جز نفسی | دادم اینک به تو روان، برسان | |
| جان شیرینم اوست، می‌دانی | سخن من به گوش جان برسان | |
| دل پاکش جنان پر طرب است | خبر من بدان جنان برسان | |
| ور جوابی دهد تو را کرمش | به من شیفته روان برسان | |
| به من دل‌شده، اگر بتوان | نامه‌ی دوست مهربان برسان | |
| بوستان دلم فراق بسوخت | هان، نسیمی به بوستان برسان | |
| اثری از نسیم خاک درش | به من زار ناتوان برسان | |
| هر سعادت، که نیست برتر از آن | یارب آن قدوه را بر آن برسان | |
| بهر آن تربیت که دل خواهد | شادی آن به کاممان برسان | |
| چون عراقی صد هزارت بنده | دوستدارانش چاکران برسان |
□
| دریغا روزگار خوش که من در جنب میمونت | بدم با بخت هم کاسه، بدم با کام همزانو | |
| رسم گویی در آن حضرت دگرباره من مسکین | عسی‌الایام ان یرجعن قوما کالذی کانوا |
□
| دریغا روزگار ما و آن ایام در مهرش | همی گویم به صد زاری، سر ادبار بر زانو | |
| چو یاد آرم من از ایشان به هر ساعت همی گویم: | عسی‌الایام ان یرجعن قوما کالذی کانوا |
□
| چو یاد آرم از آن ساعت که خرم طبع بنشستم | لبم پر خنده، با یاران و با احباب همزانو | |
| بر آرم آه سوز از دل، به صد زاری و پس گویم: | عسی‌الایام ان یرجعن قوما کالذی کانوا |
□
| راحت دوستان عمادالدین | چون که امروز بهترک هستی | |
| در کف محنت خودی امروز؟ | یا نه از دست رنج وارستی | |
| همچو ماهی بر آسمان نشاط | یا چو ماهی فتاده در شستی؟ |