| کی به میدان تو یابم این دو سه گوی جهان | در خم چوگان وحدت ناگهان انداخته؟ | |
| هم ببینم عاقبت این کشتی افلاک را | موج دریای ظهورت بادبان انداخته | |
| ای خوش ار بینیم بی‌ما گوهر بحر بقات | کشتی ما در محیط بیکران انداخته | |
| غرق دریا حیاتیم و چو دریا خشک لب | دم به دم از تشنگی بر لب زبان انداخته | |
| ذره‌ای خاکیم حیران در هوای مهر تو | در سر از سودات شوری در جهان انداخته | |
| تا مگر یابیم از عشق تو بوی زندگی | خویشتن را در میان کشتگان انداخته | |
| یک نظر کرده به مشتاقان ز روی دوستی | در سر هریک ز عشقت صد فغان انداخته | |
| زان نظر مسکین عراقی را حیاتی بخش نیز | چند باشد مرده‌ای در خاکدان انداخته؟ |