| ربع مسکون آدمی را بود دیو و دد گرفت | کس نمی‌داند که در آفاق انسانی کجاست | |
| دور دور خشکسال دین و قحط دانشست | چند گویی فتح بابی کو و بارانی کجاست | |
| من ترا بنمایم اندر حال صد بوجهل جهل | گر مسلمانی تو تعیین کن که سلمانی کجاست | |
| آسمان بیخ کمال از خاک عالم برکشید | تو زنخ می‌زن که در من گنج پنهانی کجاست | |
| خاک را طوفان اگر غسلی دهد وقت آمدست | ای دریغا داعی چون نوح طوفانی کجاست |