| هر سخن کان نیست قرآن با حدیث مصطفی | از مقامات حمیدالدین شد اکنون ترهات | |
| اشک اعمی دان مقامات حریری و بدیع | پیش آن دریای مالامال از آب حیات | |
| شاد باش ای عنصر محمودیان را روح تو | رو که تو محمود عصری ما بتان سومنات | |
| از مقاماتت اگر فصلی بخونی بر عدو | حالی از نامنطقی جذر اصم یابد نجات | |
| عقل کل خطی تامل کرد ازو گفت ای عجب | علم اکسیر سخن داند مگر اقضی القضات | |
| دیر مان ای قدر و رایت عالم تایید را | آفتابی بی‌زوال و آسمانی با ثبات |