| غم عشق تو از غمها نجاتست | مرا خاک درت آب حیاتست | |
| نمیجویم نجات از بند عشقت | چه بندست آنکه خوشتر از نجاتست | |
| مرا گویند راه عشق مسپر | من و سودای عشق این ترهاتست | |
| ز لعب دو رخت بر نطع خوبی | مه اندر چارخانه شاه ماتست | |
| دل و دین میبری و عهد و قولت | چو حال و کار دنیا بیثباتست | |
| عنایت بر سر هجرم به آیین | هم از جور قدیم و حادثاتست | |
| چنان ترسد دل از هجر تو گویی | شب هجران تو روز وفاتست | |
| به جان و دل ز دیوان جمالت | امیر عشق را بر من براتست | |
| براتی گر شود راجع چه باشد | نه خط مجد دین شمس الکفاتست |