| مکافات باید بدان بد که کرد | نباید غم ناجوانمرد خورد | |
| شما دل به فرمان یزدان پاک | بدارید وز ما مدارید باک | |
| که اویست بر پادشا پادشا | جهاندار و پیروز و فرمانروا | |
| فروزنده‌ی تاج و خورشید و ماه | نماینده ما را سوی داد راه | |
| جهاندار بر داوران داورست | ز اندیشه‌ی هر کسی برترست | |
| مکان و زمان آفرید و سپهر | بیاراست جان و دل ما به مهر | |
| شما را دل از مهر ما برفروخت | دل و چشم دشمن به ما بربدوخت | |
| شما رای و فرمان یزدان کنید | به چیزی که پیمان دهد آن کنید | |
| نگهدار تا جست و تخت بلند | تو را بر پرستش بود یارمند | |
| همه تندرستی به فرمان اوست | همه نیکویی زیر پیمان اوست | |
| ز خاشاک تا هفت چرخ بلند | همان آتش و آب و خاک نژند | |
| به هستی یزدان گوایی دهند | روان تو را آشنایی دهند | |
| ستایش همه زیر فرمان اوست | پرستش همه زیر پیمان اوست | |
| چو نوشین‌روان این سخن برگرفت | جهانی ازو مانده اندر شگفت | |
| همه یک سر از جای برخاستند | برو آفرین نو آراستند | |
| شهنشاه دانندگان را بخواند | سخنهای گیتی سراسر براند | |
| جهان را ببخشید بر چار بهر | وزو نامزد کرد آبادشهر | |
| نخستین خراسان ازو یاد کرد | دل نامداران بدو شاد کرد | |
| دگر بهره زان بد قم و اصفهان | نهاد بزرگان و جای مهان | |
| وزین بهره بود آذرابادگان | که بخشش نهادند آزادگان |