کنون ای سراینده فرتوت مرد

سکندر چو نومید گشت از جهان بیفگند رایی میان مهان
بدان تا نگیرد کس از روم یاد بماند مران کشور آباد و شاد
چو دانا بود بر زمین شهریار چنین آورد دانش شاه بار