| فاتح خیبر که گر بودی زمین را حلقه‌ای | در زمان کندی و افکندی درین فیروزه بام | |
| قاتل عنتر که بر یکران چه می‌گردد سوار | می‌فرستد خصم را سوی عدم در نیم گام | |
| خواجه قنبر که هندوی کمیتش ماه را | خوانده چون کیوان غلام خویش به درش کرده نام | |
| داور محشر که تا ذاتش نگردد ملتفت | بر خلایق جنت و دوزخ نیابد انقسام | |
| بان عم مصطفی بحرالسخا بدرالدجی | اصل و نسل بوالبشر خیرالبشر کهف‌الانام | |
| از تقدم در امور ممنان نعم‌الامیر | وز تقدس در صلوة قدسیان نعم‌الامام | |
| آن که گر تغییر اوضاع جهان خواهد شود | شرق و مغرب غرب مشرق شام صبح و صبح شام | |
| وانکه گر جمع نقیضین آید او را در ضمیر | آب و آتش را دهد با هم به یکدم التیام | |
| آب پیکانش گر آید در دل عظم رمیم | از زمین خیزد که سبحان‌الذی یحیی‌العظام | |
| سهمه فی قوسه کالطیر فی برج‌السما | سیفه فی کفه کالبرق فی جوف‌الغمام | |
| پشت عصیان را به دیوار عطایش اعتماد | دست طاعت را به دامان قبولش اعتصام | |
| گر نبودی صیقل شمشیر برق آئین وی | می‌گرفت آیینه‌ی اسلام را زنگ ظلام | |
| ور نکردی مهر ذاتش در طبایع انطباع | نور ایمان را نبودی در ضمایر ارتسام | |
| ای که هر صبح از سلام ساکنان هفت چرخ | بارگاهت می‌شود از شش جهة دارالسلام | |
| وی بهر شام از سجود محرمان نه فلک | هست قصر احترامت ثانی بیت‌الحرام | |
| گر نبودی رایض امرت به امر هیچکس | توسن گردن کش گردون نمی‌گردید رام | |
| ور نکردی پایه‌ی عونت مدد افلاک را | این رواق بیستون ایمن نبودی ز انهدام | |
| آب دریا موج بر گردون زدی گر یافتی | قطره‌ای از لجه قدر تو با وی انضمام | |
| بس که دست انتقام از قوت عدلت قویست | لاله رنگ از خون شاهین است چنگال حمام | |
| از ائمه ذات مرتاض تو ممتاز آمده | آن چنان کز اشهر اثنا عشر شهر صیام |