| یکی بخرام در بستان که تا سرو روان بینی | دلت بگرفت در خانه برون آتا جهان بینی | |
| چو رفتی سوی بستانها یکی بگذر به گورستان | که گورستان همی گوید بیا تا دوستان بینی | |
| بسی بادام چشمانند به دام مرغ حیرانند | بسا پسته دهانان را تو بربسته دهان بینی | |
| امیری را که بر قصرش هزاران پاسبان بودند | تو اکنون بر سر گورش کلاغی پاسبان بینی | |
| سر تابوت شاهان را اگر در گور بگشایند | فتاده در یکی کنجی دو پاره استخوان بینی | |
| احد گویان صمد جویان همه زیر زمین رفتند | تو مهرویان مهوش را در این خاک گران بینی | |
| چه دل بندی در این دنیا ایا خاقانی خاکی | که تا بر هم نهی دیده نه این بینی نه آن بینی |