| چنبره‌ی دید جهان ادراک تست | پرده‌ی پاکان حس ناپاک تست | |
| مدتی حس را بشو ز آب عیان | این چنین دان جامه‌شوی صوفیان | |
| چون شدی تو پاک پرده بر کند | جان پاکان خویش بر تو می‌زند | |
| جمله عالم گر بود نور و صور | چشم را باشد از آن خوبی خبر | |
| چشم بستی گوش می‌آری به پیش | تا نمایی زلف و رخساره‌ی به تیش | |
| گوش گوید من به صورت نگروم | صورت ار بانگی زند من بشنوم | |
| عالمم من لکی اندر فن خویش | فن من جز حرف و صوتی نیست بیش | |
| هین بیا بینی ببین این خوب را | نیست در خور بینی این مطلوب را | |
| گر بود مشک و گلابی بو برم | فن من اینست و علم و مخبرم | |
| کی ببینم من رخ آن سیم‌ساق | هین مکن تکلیف ما لیس یطاق | |
| باز حس کژ نبیند غیر کژ | خواه کژ غژ پیش او یا راست غژ | |
| چشم احول از یکی دیدن یقین | دانک معزولست ای خواجه معین | |
| تو که فرعونی همه مکری و زرق | مر مرا از خود نمی‌دانی تو فرق | |
| منگر از خود در من ای کژباز تو | تا یکی تو را نبینی تو دوتو | |
| بنگر اندر من ز من یک ساعتی | تا ورای کون بینی ساحتی | |
| وا رهی از تنگی و از ننگ و نام | عشق اندر عشق بینی والسلام | |
| پس بدانی چونک رستی از بدن | گوش و بینی چشم می‌داند شدن | |
| راست گفتست آن شه شیرین‌زبان | چشم گرد مو به موی عارفان | |
| چشم را چشمی نبود اول یقین | در رحم بود او جنین گوشتین | |
| علت دیدن مدان پیه ای پسر | ورنه خواب اندر ندیدی کس صور |