هر که او معشوق دارد گو چو من عیار دار | خوش لب و شیرین زبان خوش عیش و خوش گفتار دار | |
یار معنی دار باید خاصه اندر دوستی | تا توانی دوستی با یار معنی دار دار | |
از عزیزی گر نخواهی تا به خواری اوفتی | روی نیکو را عزیز و مال و نعمت خوار دار | |
ماه ترکستان بسی از ماه گردون خوبتر | مه ز ترکستان گزین و ز ماه گردون دون عار دار | |
زلف عنبر بار گیر و جام مالامال کش | دوستی با جام و با زلفین عنبر بار دار | |
ور همی خواهی که گردد کار تو همچون نگار | چون سنایی خویشتن در عشق او بر کار دار |