| سخن یار ز اغیار بباید پوشید | قصه‌ی مست ز هشیار بباید پوشید | |
| خلعت عاشقی از عقل نهان باید داشت | کان قبائیست که ناچار بباید پوشید | |
| ذره چون لاف هواداری خورشید زند | مهرش از سایه‌ی دیوار بباید پوشید | |
| تا بخون جگر جام بیالایندش | جامه‌ی کعبه ز خمار بباید پوشید | |
| بوسه‌ئی خواستمش گفت بپوش از زلفم | گنج اگر می‌بری از مار بباید پوشید | |
| ضعفم از چشم تو زانروی نهان می‌دارد | که رخ مرده ز بیمار بباید پوشید | |
| تیغ مژگان چه کشی در نظر مردم چشم | خنجر از مردم خونخوار بباید پوشید | |
| چهره‌ی زرد من و روی خود از طره بپوش | که زر و سیم ز طرار بباید پوشید | |
| دیده بنگر که فرو خواند روان سر دلم | گر چه دانست که اسرار بباید پوشید | |
| نامه‌ی دوست بدشمن چه نمائی خواجو | سخن یار از اغیار بباید پوشید |