| ای غره ماه از اثر صنع تو غرا | وی طره شب از دم لطف تو مطرا | |
| نوک قلم صنع تودر مبدا فطرت | انگیخته برصفحهی کن صورت اشیا | |
| سجاده نشینان نه ایوان فلک را | حکم تو فروزنده قنادیل زوایا | |
| هم رازق بی ریبی و هم خالق بی عیب | هم ظاهر پنهانی و هم باطن پیدا | |
| مامور تو از برگ سمن تا بسمندر | مصنوع تو از تحت ثری تا بثریا | |
| توحید تو خواند بسحر مرغ سحر خوان | تسبیح تو گوید بچمن بلبل گویا | |
| برقلهی کهسار زنی بیرق خورشید | برپردهی زنگار کشی پیکر جوزا | |
| از عکس رخ لاله عذران سپهری | چون منظر مینو کنی این چنبر مینا | |
| بید طبری را کند از امر تو بلبل | وصف الف قامت ممدودهی حمرا | |
| از رایحهی لطف تو ساید گل سوری | در صحن چمن لخلخهی عنبر سارا | |
| تا از دم جان پرور او زنده شود خاک | در کالبد باد دمی روح مسیحا | |
| خواجو نسزد مدح و ثنا هیچ ملک را | آلا ملک العرش تبارک و تعالی |