| درخشان شیشهای خواهم می رخشان در و پیدا | چو زیبا پیکری از پای تا سر جان درو پیدا | |
| صبازان در چو ناید دیدهام گوید چه بحرست این | که هر گه باد ننشیند شود طوفان درو پیدا | |
| سیه ابریست چشمم در هوای هالهی خطش | علامتهای پیدا گشتن باران درو پیدا | |
| چو گیرم پیش رویش باشدم هر دیده دریائی | ز عکس چین زلفش موج بیپایان درو پیدا | |
| تنی از استخوان و پوست دارم دل درو ظاهر | چو فانوسی که باشد آتش پنهان درو پیدا | |
| پر از جدول نماید صفحهی آیینهی رویش | که دایم هست عکس آن صف مژگان درو پیدا | |
| کف پایش که بوسد محتشم و ز خود رود هردم | ز جان آئینهای دان صورت بیجان درو پیدا |