| فرمود مرا سجدهی خویش آن بت رعنا | در سجده فتادم که سمعنا واطعنا | |
| ما دخل به خود در میدیدار نگردیم | ما حل له شارعنا فیه شرعنا | |
| بودیم ز ذرات به خورشید رخش نی | الفرع رئینا والی الاصل رجعنا | |
| روزی که دل از عین تعلق به تو بستیم | من غیرک یاقرة عینی و قطعنا | |
| در زاریم از ضعف عمل پیش تو صد ره | ضعف الفرغ الاکبر و یارب فزعنا | |
| در دار شفایت مرضی دفع نکردیم | لکن کسل الروح من الروح و قعنا | |
| گر محتشم از غم علم عین نگون کرد | انا علم البهجة بالهم رفعنا |