| جاوید زیند این ملکان تا بر ایشان | هر روز به خدمت ملکی نامور آید | |
| جاه و خطرست ایدر و مرد خردومند | صد حیله کند تا بر جاه و خطر آید | |
| درگاه ملک جای شهانست و شهان را | زان در شرف افزاید و زان در بطر آید | |
| دولت چو بزرگان جهان از پی خدمت | هر روزه به دو وقت مر او را به در آید | |
| دولت که بود کو به در شاه نیاید | هرکس به دو پای آید، دولت به سر آید | |
| از زائر و از سائل و خدمتگر و مداح | هر روز بدان درگه چندین نفر آید | |
| مادح بر او پوید زیرا که ز مدحش | الفاظ نکت گردد و معنی غرر آید | |
| من مدحت او چونکه همی مختصر آرم | آری چو سخن نیک بود مختصر آید | |
| تا ماه شب عید گرامی بود و دوست | چون رفته عزیزی که همی از سفر آید | |
| با تاج و کمر باد و چنان باد که هر شاه | هر روز به خدمت بر او با کمر آید | |
| زین جشن خزان خرمی و شادی بیند | چندانکه در ایام بهاری مطر آید |