| ای پار دوست بوده و امسال آشنا | وی از سزا بریده و بگزیده ناسزا | |
| ای سفته در وصل تو الماس ناکسان | تا کی کنی قبول، خسان را چو کهربا | |
| چند آوری چو شمس فلک هر شبانگهی | سر بر زمین خدمت یاران بیوفا | |
| آن را که خصم ماست شدی یار و همنفس | با آنکه کم ز ماست شدی یار و آشنا | |
| الحق سزا گزیدی و حقا که در خور است | پیش مسیح مائده و پیش خر گیا | |
| بودیم گوهری به تو افتاده رایگان | نشناختی تو قیمت ما از سر جفا | |
| بیدیده کی شناسد خورشید را هنر | یا کوزه گر چه داند یاقوت را بها | |
| ما را قضای بد به هوای تو درفکند | آری که هم قضای بلا باد بر قضا | |
| ای کاش آتشی ز کنار اندر آمدی | نه حسن تو گذاشتی و نه هوای ما | |
| حکم قضای بود و گرنه چنین بدی | خاقانی از کجا و هوای تو از کجا |