| نقش شفانامهی عیسیست این | یا رقم خامهی مانیست این | |
| غنچهای از گلبن ناز آمده؟ | یا گلی از گلشن راز آمده؟ | |
| صبح طرب مطلع انوار اوست | جیب ادب مخزن اسرار اوست | |
| نظم کلامش نه به غایت بلند، | تا نشود هر کس از آن بهرهمند | |
| سر معانیش نه ز آنسان دقیق، | کهش نتوان یافت به فکر عمیق | |
| لفظ خوش و معنی ظاهر در آن | آب زلال است و جواهر در آن | |
| شاهد اسرار وی از صوت حرف | کرده لباسی به بر خود شگرف | |
| بسته حروفش تتق مشکفام | حور مقصورات فیالخیام | |
| ماشطهی خامه چو آراستش | از قبل من، لقبی خواستش | |
| تحفةالاحرار لقب دادمش | تحفه به احرار فرستادمش | |
| هر که به دل از خردش روزنیست | هر ورقی در نظرش گلشنیست | |
| کرد مجلد سوی جلدش چو میل | داد ادیم از سر مهرش سهیل | |
| زهره شد از چنگ خوش آوازهاش | تار بریشم ده شیرازهاش | |
| باش خدایا به کمال کرم، | حافظ او ز آفت هر کجقلم! | |
| ظلمت کلک وی ازین حرف نور | دار چو انگشت بداندیش دور | |
| شکر که این رشته به پایان رسید | بخیهی این خرقه به دامان رسید |