| ازین گفتن، خدایا، شرم دارم | و زان حضرت به غایت شرمسارم | |
| ز فیض خود دلم پر نور گردان | زبانم را ز باطل دور گردان | |
| ضمیرم را ز معنی بهره ور کن | خیال فاسد از طبعم بدر کن | |
| مرا توفیق نیکو بندگی ده | دلم را زنده دار و زندگی ده | |
| ز خود رایی تبه شد کار ما را | خداوندا، به خود مگذار ما را | |
| گناه هر که در عالم بیامرز | و زان پس اوحدی را هم بیامرز |