| بدانست کایشان دو دل پر ز راز | چرا از جهاندار گشتند باز | |
| برخساره شد چون گل شنبلید | نکرد آن سخن بر دلیران پدید | |
| بدیشان چنین گفت کزشاه راه | بگردید کامد بتنگی سپاه | |
| بیابان گزینید وراه دراز | مدارید یکسر تن از رنج باز |
| بدانست کایشان دو دل پر ز راز | چرا از جهاندار گشتند باز | |
| برخساره شد چون گل شنبلید | نکرد آن سخن بر دلیران پدید | |
| بدیشان چنین گفت کزشاه راه | بگردید کامد بتنگی سپاه | |
| بیابان گزینید وراه دراز | مدارید یکسر تن از رنج باز |