| پس اندر همی‌تاخت بهرام تیز | سری پر ز کینه دلی پر ستیز | |
| چو خسرو چنان دید بر پل بماند | جهاندیده گستهم را پیش خواند | |
| بیارید گفتا کمان مرا | به جنگ اندرون ترجمان مرا | |
| کمانش ببرد آنک گنجور بود | بران کار گستهم دستور بود | |
| کمان بر گرفت آن سپهدار گرد | بتیر از هوا روشنایی ببرد | |
| همی تیر بارید همچون تگرگ | بیک چوبه با سر همی‌دوخت ترگ | |
| پس اندر همی‌تاخت بهرام شیر | کمندی بدست اژدهایی بزیر | |
| چوخسرو و را دید برگشت شاد | دو زاغ کمان را بزه برنهاد | |
| یکی تیر زد بر بربارگی | بشد کار آن باره یکبارگی | |
| پیاده سپهبد سپر برگرفت | ز بیچارگی دست بر سرگرفت | |
| یلان سینه پیش اندر آمد چوگرد | جهانجوی کی داشت او را بمرد | |
| هم اندر زمان اسپ او رابخست | پیاده یلان سینه را پل بجست | |
| سپه بازگشت از پل نهروان | هرآنکس که بودند پیر و جوان | |
| چو بهرام برگشت خسرو چوگرد | پل نهروان سر به سر باز کرد | |
| همی‌راند غمگین سوی طیسفون | دلی پر زغم دیدگان پر زخون | |
| در شارستانها بهن ببست | بانبوه اندیشگان درنشست | |
| زهر بر زنی مهتران را بخواند | بدور ازه بر پاسبانان نشاند |