| گروهی به بهرام باشند شاد | ز خسرو دگر پاره گیرند یاد | |
| ز داد آن چنان به که پیمان تست | ازان پس جهان زیر فرمان تست | |
| بهانه همان شیر جنگیست و بس | ازین پس بزرگی نجویند کس | |
| بدان گشت بهرام همداستان | که آورد او پیش ازین داستان | |
| چنین بود آیین شاهان داد | که چون نو بدی شاه فرخ‌نژاد | |
| بر او شدی موبد موبدان | ببردی سه بینادل از بخردان | |
| همو شاه بر گاه بنشاندی | بدان تاج بر آفرین خواندی | |
| نهادی به نام کیان بر سرش | بسودی به شادی دو رخ بر برش | |
| ازان پس هرانکس که بردی نثار | به خواهنده دادی همی شهریار | |
| به موبد سپردند پس تاج و تخت | به هامون شد از شهر بیداربخت | |
| دو شیر ژیان داشت گستهم گرد | به زنجیر بسته به موبد سپرد | |
| ببردند شیران جنگی کشان | کشنده شد از بیم چون بیهشان | |
| ببستند بر پایه‌ی تخت عاج | نهادند بر گوشه‌ی عاج تاج | |
| جهانی نظاره بران تاج و تخت | که تا چون بود کار آن نیک‌بخت | |
| که گر شاه پیروز گردد برین | برو شهریاران کنند آفرین |