| دلا در عشق تو صد دفترستم | که صد دفتر ز کونین ازبرستم | |
| منم آن بلبل گل ناشکفته | که آذر در ته خاکسترستم | |
| دلم سوجه ز غصه وربریجه | جفای دوست را خواهان ترستم | |
| مو آن عودم میان آتشستان | که این نه آسمانها مجمرستم | |
| شد از نیل غم و ماتم دلم خون | بچهره خوشتر از نیلوفرستم | |
| درین آلاله در کویش چو گلخن | بداغ دل چو سوزان اخگرستم | |
| نه زورستم که با دشمن ستیزم | نه بهر دوستان سیم و زرستم | |
| ز دوران گرچه پر بی جام عیشم | ولی بی دوست خونین ساغرستم | |
| چرم دایم درین مرز و درین کشت | که مرغ خوگر باغ و برستم | |
| منم طاهر که از عشق نکویان | دلی لبریز خون اندر برستم |