| میدمد صبح و کله بست سحاب | الصبوح الصبوح یا اصحاب | |
| میچکد ژاله بر رخ لاله | المدام المدام یا احباب | |
| میوزد از چمن نسیم بهشت | هان بنوشید دم به دم می ناب | |
| تخت زمرد زده است گل به چمن | راح چون لعل آتشین دریاب | |
| در میخانه بستهاند دگر | افتتح یا مفتح الابواب | |
| لب و دندانت را حقوق نمک | هست بر جان و سینههای کباب | |
| این چنین موسمی عجب باشد | که ببندند میکده به شتاب | |
| بر رخ ساقی پری پیکر | همچو حافظ بنوش باده ناب |