این پرده کاسمان جلال آستان اوست
|
|
ابری است کافتاب شرف در عنان اوست
|
این ابر بین که معتکف اوست آفتاب
|
|
وین آفتاب کابر کرم سایبان اوست
|
این پرده گرنه صحن بهشت است پس چرا
|
|
رضوان مجاور حرم روضه سان اوست
|
این پرده گرنه بحر محیط است پس چرا
|
|
اصداف ملک را گهر اندر نهان اوست
|
این پرده گرنه عرش مجید است پس چرا
|
|
ارواح قدس را قدم اندر میان اوست
|
این پرده گرنه چرخ رفیع است پس چرا
|
|
سعد السعود را شرف اندر قران اوست
|
این پرده گرنه صخرهی کعبه است پس چرا
|
|
لبهای عرشیان همه بوسه ستان اوست
|
برجیس موسوی کف و کیوان طور حلم
|
|
هارون آستانهی گردون مکان اوست
|
خورشید کرد میل زمین بوس او ازآنک
|
|
سایهاش هزار میل بر از آسمان اوست
|
خط امان ستانهش و لبهای خسروان
|
|
العبد بر نوشته به خط امان اوست
|
در صف و سجده از قد و پیشانی ملوک
|
|
نون و القلم رقم زده بر آستان اوست
|
خاک درش ز چشم و لب میر زادگان
|
|
لاله ستان جنت و عبهرستان اوست
|
ناهید زخمه زن گه چوبک زدن به شب
|
|
چابک زن خراجی چوبک زنان اوست
|
خورشید روم پرور و ماه حبش نگار
|
|
سایه نشین ساحت طوبی نشان اوست
|
تا روز و شب دو خادم رومی و نوبیاند
|
|
هر یک به صدق عنبر جان بر میان اوست
|
شاگرد خادمان در اوست روزگار
|
|
کاستاد بحر دست جواهر فشان اوست
|
شروان به عز شاه ز بغداد درگذشت
|
|
تا شاهزاده صفوة دین بانوان اوست
|
بانوی شرق و غرب که چون خوان نهد به بزم
|
|
عنقا مگس مثال، طفیلی خوان اوست
|
هست آسیه به زهد و زلیخا به ملک از آنک
|
|
تسلیم مصر و قاهره بر قهرمان اوست
|
باز سپید دولت و شیر سیاه ملک
|
|
کاین پرده هم نشیمن و هم نیستان اوست
|