| خود رنجم و خود صلح کنم عادتم اینست | یک روز تحمل نکنم طاقتم اینست | |
| بر خنجر الماس نهادم ز تو پهلو | آسوده دلا بین که ز تو راحتم اینست | |
| جایی که بود خاک به سد عزت سرمه | بیقدر تر از خاک رهم، عزتم اینست | |
| با خاک من آمیخته خونابه‌ی حسرت | زین آب سرشتند مرا ، طینتم اینست | |
| میلم همه جاییست که خواری همه آنجاست | با خصلت ذاتی چه کنم فطرتم اینست | |
| وحشی نرود از در جانان به سد آزار | در اصل چنین آمده‌ام ، خصلتم اینست |