قسمت سوم

بر دل ز غم فراق داغی دارم		در یافتن کام فراغی دارم
با این همه پر نفس دماغی دارم		بر رهگذر باد چراغی دارم

□

هر بار ز دیده از تو در تیمارم		تا بهره ز دیدار تو چون بردارم
ای یار چو ماه اگر دهی دیدارم		چون چرخ هزار دیده در وی دارم

□

هر روز به درد از تو نویدی دارم		بر تهمت عود خشک بیدی دارم
نومید مکن مرا و رخ برمفروز		کاخر به تو جز درد امیدی دارم

□

نامت پس ازین یارا به اسم دارم		نوشت پس ازین چو نیش کژدم دارم
چون مار سرم بکوب ارت دم دارم		از سگ بترم اگر به مردم دارم

□

در خوابگه از دل شب آتش بیزم		چون خاکستر به روز ز آتش خیزم
هر گه که کند عشق تو آتش تیزم		چون شمع ز درد بر سر آتش ریزم

□

چون در غم آن نگار سرکش باشم		آب انگارم گر چه در آتش باشم
چون من به مراد آن پریوش باشم		گر قصد به کشتنم کند خوش باشم

□

گفتم خود را ز خس نگهدار ای چشم		خود را و مرا به درد مسپار ای چشم
واکنون که به دیده در زدی خار ای چشم		تا جانت برآید اشک می بار ای چشم

□

افسرده شد از دم دهانم دم چشم		بر ناخن من گیا دمید از نم چشم
چشمم ز پی دیدن روی تو بود		بی روی تو گر چشم نباشد کم چشم

□

گر با فلکم کنی برابر بیشم		عالم همه یک ذره نیرزد پیشم
هرگز نمرم ز مرگ از آن نندیشم		کز گوهر خود ملایکت را خویشم

□

روز آمد و برکشید خورشید علم		شب کرد ازو هزیمت و برد حشم
گویی ز میان آن دو زلفین به خم		پیدا کردند روی آن شهره صنم