سرخ گویی همیشه غر باشد
|
|
شبه از لعل پاکتر باشد
|
این چنین ژاژ نزد هر عاقل
|
|
سخنی سخت مختصر باشد
|
لعل مصنوع آفتاب بود
|
|
شیشه مصنوع شیشهگر باشد
|
سرخ اگر نیست پس بر هر عقل
|
|
سخن مرتضا دگر باشد
|
چون به یک جای رسته سرخ و سیاه
|
|
سرخ پیوسته بر زبر باشد
|
من چه گویم که خود به هر مکتب
|
|
کودکان را ازین خبر باشد
|
چون که سرخست اصل عمر به دوست
|
|
جایش اندر دل و جگر باشد
|
چون سیه گشت هم درین دو مکان
|
|
اصل دیوانگی و شر باشد
|
زیر لعلست لاله را سیهی
|
|
دودکی خوشتر از شرر باشد
|
علم صبح سرخ آمد از آنک
|
|
بر سپاه شبش ظفر باشد
|
سیهی بینهاد و بیمعنی
|
|
زان ز تو خلق بر حذر باشد
|
نزد ما این چنین سیه که تویی
|
|
مرد نبود که ... خر باشد
|
روز کزین فعل زشت روز قضا
|
|
نامت از تو سیاهتر باشد
|
پشک چون تو بود چو خشک شود
|
|
مشک چون من بود چو تر باشد
|