منع کبر و غرور و مذمت دنیا

ای دل ار در بند عشقی عقل را تمکین مکن محرم روح‌الامینی دیو را تلقین مکن
خوش نباشد مشورت با عقل کردن پیش عشق قبله تا خورشید باشد اختری را دین مکن
ماه و تیر و زهره و بهرام و برجیس و زحل چون همین خدمت کنندت خدمت پروین مکن
از برای باستانی خسروی را سر مکن وز برای کور دینی حمله بر گرگین مکن
قوت فرهاد و ملک خسروت چون یار نیست دعوی اندر زلف و خال و چهره‌ی شیرین مکن
گنج اگر خواهی که یابی ابتدا با رنج ساز چون مکان اندر جهان شد دیده کوته بین مکن
از برای هفت گندم هشت جنت در مباز برگ بی‌برگی مجوی و قصد برگ تین مکن
نی زمانی همچو مایی بلبل مطرب مباش وز برای سور گلبن یاد فروردین مکن
زاد آزادی طلب کن چون محمد مردوار از برای راه سدره گربه‌ای را زین مکن
گرم رو در راه عشق و با خرد صحبت مجوی کبک اگر خواهی که گیری ملوح از شاهین مکن
گاه خلوت پیش رضوان زحمت مالک مخواه حور اگر در خلد یابی دعوت از سجین مکن
عقل و عشق اندر بدایت جز دم آشفته نیست عز و ذل بگسل تو و در عاشقی تعیین مکن
گر قبول عشق خواهی بیخ وصل از دل بکن ملک چین داری ز حسرت ابروان پر چین مکن
عشق بازی و ز خود تربیت جویی شرط نیست نرگس اندر گرد خار خشک وز پرچین مکن
از برای چشم زخم بچه‌ی دیو لعین عنبر اشهب مسوز و ورد خود یاسین مکن
پرده‌دار عقل را در بارگاه دل نشان تاج شاه روح را خلخال آب و طین مکن
صورت آدم نداری از برای زاد دیو پشت سوی جان روح‌افزای حورالعین مکن
اندرین ره همرهانی دوربین چون کرکسند با دو چشم همچو کژدم رهبری چندین مکن
تا نسوزی دل چو لاله پیرهن چون گل مدر دیده چون نرگس نداری چهره چون نسرین مکن
گر بقا خواهی چو کرم پیله گرد خود متن کبر کبک و حرص مور و فعل ما را آیین مکن