| دین را حرمیست در خراسان | دشوار ترا به محشر آسان | |
| از معجزهای شرع احمد | از حجتهای دین یزدان | |
| همواره رهش مسیر حاجت | پیوسته درش مشیر غفران | |
| چون کعبه پر آدمی ز هر جای | چون عرش پر از فرشته هزمان | |
| هم فر فرشته کرده جلوه | هم روح وصی درو به جولان | |
| از رفعت او حریم مشهد | از هیبت او شریف بنیان | |
| از دور شده قرار زیرا | نزدیک بمانده دیده حیران | |
| از حرمت زایران راهش | فردوس فدای هر بیابان | |
| قرآن نه درو و او الوالامر | دعوی نه و با بزرگ برهان | |
| ایمان نه و رستگار ازو خلق | توبه نه و عذرهای عصیان | |
| از خاتم انبیا درو تن | از سید اوصیا درو جان | |
| آن بقعه شده به پیش فردوس | آن تربه به روضه کرده رضوان | |
| از جمله‌ی شرطهای توحید | از حاصل اصلهای ایمان | |
| زین معنی زاد در مدینه | این دعوی کرده در خراسان | |
| در عهده‌ی موسی آل جعفر | با عصمت موسی آل عمران | |
| مهرش سبب نجات و توفیق | کینش مدد هلاک و خذلان | |
| مامون چو به نام او درم زد | بر زر بفزود هم درم زان | |
| هوری شد هر درم به نامش | کس را درمی زدند زینسان | |
| از دیناری همیشه تا ده | نرخ درمی شدست ارزان | |
| بر مهر زیاد آن درمها | از حرمت نام او چو قرآن |