| باد حزم تو گر بر ابر زند | بر زمین ناید از هوا باران | |
| آب عزم تو گر به کوه رسد | بر هوا بر رود چو نار و دخان | |
| هر که در فر سایه‌ی کف تست | ایمنست از نوائب حدثان | |
| رو که روشن بتست جرم فلک | رو که خرم بتست طبع جهان | |
| چه عجب گر ز گوهر تو کند | فخر بر شام و مکه ترکستان | |
| گر چه زین پیش بر طوایف ترک | کرد رستم ز پردلی دستان | |
| گر بدیدیت بوسها دادی | بر ستانه‌ی تو رستم دستان | |
| ای ز دل سود حرص را مایه | وی ز کف درد آز را درمان | |
| عورتی ام بکرده از شنگی | تیغ بسیار مرد را افسان | |
| بر همه مهتران فگنده رکاب | وز همه لیتکان کشیده عنان | |
| با مهان بوده همچو ماه قرین | وز کهان همچو گبر کرده کران | |
| هر که زین طایفه مرا دیدی | شدی از لرزه همچو باد وزان | |
| آخر این لیتک کتاب فروش | برسانیده کار بنده به جان | |
| آنچنان کون فروش کاون بخش | و آنچنان گنده ریش گنده دهان | |
| و آنچنان سرد پوز گنده بروت | و آنچنان کون فراخک کشخان | |
| آنچنان بادسار خاک انبوی | آنچنان باد ریش و خاک افشان | |
| آن درم سنگکی که برناید | از گرانی به یک جهان میزان | |
| بی‌نواتر ز ابرهای تموز | سرد دم‌تر ز بادهای خزان | |
| در همه دیده‌ها چو کاه سبک | بر همه طبعها چو کوه گران | |
| بی‌خرد لیتکی و بد خصلت | بی‌ادب مردکی و بی‌سامان |