تا گل لعل روی بنمودست

تا گل لعل روی بنمودست بلبل از خرمی نیاسودست
دیرگاهست تا چو من بلبل عاشق بوستان و گل بودست
روز و شب گر بنغنوم چه عجب پیش معشوق کس بنغنودست
من غلام زبان آن بلبل کو گل لعل روش بستودست
ساقیا وقت گل چو گل می ده وقت گل تو به کس نفرمودست