| بهار دل دوستدار علی | همیشه پر است از نگار علی | |
| دلم زو نگار است و علم اسپرم | چنین واجب آید بهار علی | |
| بچن هین گل، ای شیعت و خسته کن | دل ناصبی را به خار علی | |
| از امت سزای بزرگی و فخر | کسی نیست جز دوستدار علی | |
| ازیرا کز ابلیس ایمن شده است | دل شیعت اندر حصار علی | |
| علی از تبار رسول است و نیست | مگر شیعت حق تبار علی | |
| به صد سال اگر مدح گوید کسی | نگوید یکی از هزار علی | |
| به مردی و علم و به زهد و سخا | بنازم بدین هر چهار علی | |
| ازیرا که پشتم ز منت به شکر | گران است در زیر بار علی | |
| شعار و دثارم ز دین است و علم | هم این بد شعار و دثار علی | |
| تو ای ناصبی خامشی ایرا که تو | نه‌ای آگه از پود و تار علی | |
| محل علی گر بدانی همی | بیندیشی از کار و بار علی | |
| مکن خویشتن مار بر من که نیست | تو را طاقت زهر مار علی | |
| به بی‌دانشی هر خسی را همی | چرا آری اندر شمار علی؟ | |
| علی شیر نر بود لیکن نبود | مگر حربگه مرغزار علی | |
| نبودی در این سهمگن مرغزار | مگر عمرو و عنتر شکار علی | |
| یکی اژدها بود در چنگ شیر | به دست علی ذوالفقار علی | |
| سه لشکر شکن بود با ذوالفقار | یمین علی با یسار علی | |
| سران را درافگند سر زیر پای | سر تیغ جوشن گذار علی | |
| نبود از همه خلق جز جبرئیل | به حرب حنین نیزه‌دار علی |