| ای گرد گرد گنبد طارونی | یکبارگی بدین عجبی چونی؟ | |
| گردان منم به حال و نه گردونم | گردان نه‌ای به حال و تو گردونی | |
| گر راه نیست سوی تو پیری را | مر پیری مرا ز چه قانونی؟ | |
| زیرا که روزگار دهد پیری | وز زیر روزگار تو بیرونی | |
| اکنونیان روان و تو برجائی | زیرا که نیست جسم تو اکنونی | |
| درویش توست خلق به عمر ایراک | از عمر بی‌کناره تو قارونی | |
| درویش دون بود، همه دونانند | اینها و، بر نهاده به تو دونی | |
| هر کس که دون شمارد قارون را | از ناکسیش باشد و مجنونی | |
| فرزند توست خلق و مر ایشان را | تو مادر مبارک و میمونی | |
| بر راه خلق سوی دگر عالم | یکی رباط یا یکی آهونی | |
| ای پیر، بر گذشته جوانی چون | دیوانه‌وار غمگن و محزونی؟ | |
| دیوی است کودکی، تو به دیوی بر، | گر دیو نیستی، ز چه مفتونی؟ | |
| پنجاه و اند سال شدی، اکنون | بیرون فگن ز سرت سرا کونی | |
| گوئی که روزگار دگرگون شد | ای پیر ساده‌دل، تو دگرگونی | |
| سروی بدی به قد و به رخ لاله | اکنون به رخ زریر و به قد نونی | |
| گلگون رخت چو شست بهار ازور | بگذشت گل بگشت ز گلگونی | |
| مال تو عمر بود بخوردی پاک | آن را به بی‌فساری و ملعونی | |
| اکنون ز مفلسی چه نوی چندین | بر درد مالی و غم مغبونی؟ | |
| آن کس که دی همیت فریغون خواند | اکنون به سوی او نه فریغونی | |
| وان را که نوش و شهد و شکر بودی | امروز زهر و حنظل و طاعونی |