| از پس پیغمبر آن باشد خلیفه کو بود | هم مبارز هم به علم اندر سوار، ای ناصبی | |
| از علی علم و شجاعت سوی امت ظاهر است | روشن و معروف و پیدا چون نهار، ای ناصبی | |
| زیر بار جهل مانده‌ستی ازیرا مر تو را | در مدینه‌ی علم و حکمت نیست بار، ای ناصبی | |
| از علی مشکل نماند اندر کتاب حق مرا | علم بوبکر و عمر پیش من آر، ای ناصبی | |
| من ز دین در زیر بار و بارور خرما بنم | تو به زیر بیدی و بی‌بر چنار، ای ناصبی | |
| راز ایزد با محمد بود و جز حیدر نبود | مر محمد را ز امت رازدار، ای ناصبی | |
| گر ز پیغمبر بجز فرزند حیدر کس نماند | تا قیامت رازدار و یادگار، ای ناصبی | |
| ای دریغا چونکه نامد سوی بوبکر و عمر | زاسمان صمصام تیز و ذوالفقار، ای ناصبی؟ | |
| روز خیبر چونکه بوبکر و عمر آن در نکند | تا علی کند آن قوی در زان حصار، ای ناصبی؟ | |
| عمر و بن معدی کرب را ... روز حرب | پیش پیغمبر گریز از کارزار، ای ناصبی | |
| از پیمبر خیبری را خط آزادی که داد | جز علی کو بد وزیر و هوشیار، ای ناصبی؟ | |
| فخر بر دیگر جهودان خیبری را خط اوست | بنگر آنک گر نداری استوار، ای ناصبی | |
| چون گریزی از علی کو شیر دین ایزد است | گر نگشته‌ستی به دین‌اندر حمار، ای ناصبی؟ | |
| چون پدید آمد به خندق برق تیغ ذوالفقار | گشت روی عمر و عنتر لاله‌زار، ای ناصبی | |
| هر که مرد است از جهان دل با علی دارد، مگر | تو که با مردان نباشی در شمار،ای ناصبی | |
| هنچنان آنگه برآورد از سر کافر علی | من بر آرم از سرت گرد و دمار،ای ناصبی | |
| شاد چون گشتی براندندم به قهر از بهر دین | از ضیاع خویش و از دار و عقار،ای ناصبی ؟ | |
| تا قرار من به یمگان است می‌دانم که نیست | جز به یمگان علم و حکمت را قرار،ای ناصبی | |
| زانکه در عالم علم گشته به نام آنکه اوست | خازن علم خدای کامگار،ای ناصبی | |
| آنکه تا او را ندانی می‌خوری و می‌چری | تو بجای ... ار، ای ناصبی |